‘Crooswijk werd vroeger ook wel een Vogelaarwijk genoemd. Toen Woonstad met slopen begon, moesten oude bewoners verhuizen. Ik zag de wijk achteruit gaan, dus ik dacht: ik moet iets positiefs gaan doen. Er wonen hier redelijk wat muzikanten in Kralingen Crooswijk en ik weet dat Rita Reys hier is geboren aan de Paradijslaan.
Rita Reys, die ken je toch wel?
Toevallig ken ik de bassist van Rita Reys. Dus bedacht ik om iets met jazz te gaan doen.
Ik heb toen subsidie aangevraagd bij de deelgemeente en al gauw kreeg ik een telefoontje van de deelgemeente met het bericht dat mijn idee niet geschikt was voor een wijk als Crooswijk, want in een achterstandswijk ga je geen jazzmuziek maken. Om het idee goed uit te leggen, vertelde ik dat hier veel muzikanten woonden en Rita Reys was een daarvan.’
‘Toen ik eindelijk de kans kreeg werd het meteen een succes. Op een gegeven moment kwam meneer Van Ditshuizen zelfs zijn verjaardag vieren bij ons (voormalig sectorhoofd Welzijn deelgemeente Kralingen Crooswijk). De deelgemeente en later de gebiedscommissie heeft ons steeds gesteund.’
‘Ons eerste optreden in het najaar 2009 was in de speeltuin Crooswijk van Willem van Bracht, want daar hebben ze genoeg ruimte. Willem vond het een geweldig idee. Hij is een goeie vent, een bijzondere gozer, ik heb veel respect voor hem.
We hebben een stichting opgericht voor subsidieaanvragen. We heten voluit: Live at the Playground; Jazz in Crooswijk (wijst naar het logo op zijn T-shirt), die heb ik speciaal voor jou uit de wasmand gehaald, haha!
Als je eenmaal bekend bent, dan stromen de aanmeldingen vanzelf binnen. Op Codarts bijvoorbeeld gebeuren er hele mooie dingen, maar de rest van de stad weet dat niet; laat staan Crooswijk. De eerste optredens kwam Willem van Empel (Willem Wodka). Hij was toen al ziek en zat in een rolstoel. Maar ik was er trots op dat hij kwam. Hij was de grote man achter de jazzbunker en Thelonius.’
‘We doen geen optredens buiten Crooswijk, maar we halen Rotterdam naar Crooswijk toe. Het heet niet voor niets Jazz in Crooswijk. De stichting bestaat uit enthousiaste vrijwilligers. Wij zetten ons kosteloos in. Ik vind het gewoon leuk om het te doen en het wordt goed gewaardeerd. Iedereen mag naar binnen; de entree is gratis. Ik loop wel met de tropenhelm rond en iedereen kan bijdragen wat hij/zij wil, want het zijn tropentijden voor de kunst.
Mensen die niks van jazzmuziek afweten, vraag ik om tolerant te zijn; probeer te luisteren. Vaak heb je bij een optreden dat mensen herrie gaan maken en een biertje gaan halen of in de pauze weglopen. Met die mensen ga ik in gesprek. Tja, je houdt wel een plek bezet voor mensen die wel willen komen.’ _
‘Bij Jazz in Crooswijk krijg je waar voor je geld. Laatst was ik bij een concert van Rihanna. Een vaderdag cadeau van mijn dochter. Goeie zangeres, maar ik heb toch mijn geld terug gevraagd bij Mojo Concerts. Wanneer ik naar een concert ga, dan wil ik graag luisteren en goed kunnen zien. Maar iedereen begon mee te zingen en ik stond heel ver weg. Daar betaal je dan 80 euro voor, dat is toch niet normaal.’ _
‘Waar ik voor sta en wat ik belangrijk vind is dat de verbinding tussen mensen terugkomt en het culturele leven. In Crooswijk is veel veranderd. Ik kijk uit op een grote gesloten binnentuin. Daar wonen mensen die kiezen voor zogenaamde veiligheid en die zo een eigen wereldje creëren. Ik noem het: de Mensentuin. Net als een dierentuin weet je wel, met zo’n hek eromheen. Daar heb ik in coronatijd een concert gegeven, maar niemand van buiten was welkom, ondanks de grote buitenruimte. Dan denk ik: je bent gewoon bang voor mensen, anders ga je niet voor niks in een beveiligd park wonen. Nee, daar geven we geen concerten meer, dan lijken het privé-concerten.
Of ik verder nog wensen heb? Dat alle cafés vol zitten met muzikanten; zoals café Eden of café CROOS. Door corona is het er niet van gekomen, maar ze staan er zeker voor open. Ik zie het al helemaal voor me: je komt vrijdagmiddag van je werk en daarna kan je lekker naar jazz luisteren, dat moet toch geweldig zijn?!’